شماره 57

دلم هوای زیارت کربلا کرده مخصوصا پیاده روی. ولی خوب نمیتونم بچه ام رو بذارم و برم و جرات بردنش رو هم ندارم چون میدونم تو این هوا و شلوغی جمعیت، مریض میشه. تازه اونم در صورتیه که اجازه ی رفتن داشته باشم." که ندارم". همسر هم که میدونم جوابش "نه" هست. اون کلا جوابش به همه چی "نه" هست. و دوست داره هرچیزی رو با سختی به دست بیارم. به فرض بهش بگم بیا بریم هزینه با من،باز میگه: نه! خوب هزینه بدم و منتش رو هم بکشم که لطفا افتخار بده و بیا؟ باید قسمت بشه. اونجوری مزه میده.مثلا خودش بیاد بگه خودم همه چی رو ردیف کردم و فردا عازم هستیم! که البته دیگه این از محالاته! اون کلا پاسخش به هر خواسته ای "نه" هست. بدون دلیل.

البته خیلی دوست دارم قبلش خانواده ام برن. حالا که حدود 2سالی از رفتن بابا گذشته، شاید دلشون آروم بشه. دلم میخواد اونا برن لااقل به جای من. حالا من نرفتم ولی دلم اونجاست. حالا جدا از هزینه و اینکه تو این شرایط اونا هم موافق باشن،باید واکسن کرونا هم 2 دوز زده باشن که .... و پاسپورت و ایناهم هنوز نگرفتن و اینا روی هم رفته کمی زمان میبره. امیدوارم یه جوری جور بشه و بتونیم با رضایت و آمادگی کامل بریم. به هیچ کی هم نمیگیم. بی سر و صدا میریم و برمیگردیم به امید خدا اگه جور شد...