خونه

داشتم به این فکر میکردم که چرا یه خونه ی کوچیک چندین سال ساخت نه چندان باب دل،تو یه محله ی بالای شهر باید از قیمت یه خونه ی ویلایی تازه ساخت باب دل توی یه محله ی پایین شهر بیشتر باشه؟

داشتم به این فکر میکردم که چرا همه دارن میجنگن تو یه جا خونه بگیرن که فقط اسم در کرده؟ حاضرن توسری بخورن ،قرض بگیرن،وام بگیرن و غذا نخورن و همه جور سختیو به جون بخرن،ولی یه جای 

زمونه ی عجیبیه حتی خود من که اینقده شعار میدم بدم نمیاد که یه جای بهتر خونه داشته باشم.ولی ادم هرچه میدوه نمیرسه.به استرسو فشارش نمی ارزه. 

ما آدما عجیبیم.خیلیا رو می بینم که رفاه کامل دارن ولی باز سیر نمیشن از داشتن بیشتر و خیلیا با وجودی که دارن نمیبخشن و کمک نمیکنن به اونایی که ندارن.

امروز داشتم این چیزا رو باهم مقایسه میکردم و فکر میکردم چرا اینجوری شده که حاضریم ارامشمونو از دست بدیمو یه خونه تو یه جای بالاتر داشته باشیم فقط واسه اینکه دیگران بپسندن...

 

 

حس و حالم...